‘Sinds wanneer hebben jullie een hond?’ De buurvrouw kijkt me vragend aan. Ik kijk opzij en zie de wolf wegsprinten het weiland in. ‘O, eh… niet!’ hakkel ik. ‘Ik bedoel, hij is van familie. Ik pas op ‘m. Mijn zus is met vakantie.’ Opgelucht met mijn smoes kijk ik haar aan. ‘Een oppashond! Leuk! Hoe heet ie?’ ‘Eh.. Wolf!’ Ze grinnikt. ‘Origineel voor een wolfshond!’ Haar hond trekt ongeduldig aan de riem. Ze hangt schuin aan de riem om het dier tegen te houden. Maar de hond is te sterk. ‘Ik zie dat ‘ie geen halsband om heeft, maar dat zou ik wel doen hoor! roept ze nog. ‘Ze controleren…

‘Ben jij een imaginaire vriend?’ Ik neem een slok van mijn koffie. ‘Ie-maa-sjie-nèèèr?’ De wolf staat tegen het aanrecht geleund. Hij roert in zijn beker. ‘Je bedoelt dat ik niet echt ben?’ Er verschijnt een sluwe grijns op zijn kop en voor ik weet wat er gebeurt laat hij zijn kop koffie op de grond vallen. Lichtbruine spetters vliegen in het rond. ‘Wat doe je nou?’ brul ik verontwaardigd. Op de pas gedweilde vloer ligt een plas te midden van witte scherven. ‘Je wou toch weten of ik echt was?’ Met glinsterogen kijkt de wolf me aan. ‘Nu weet je het.’ ‘Ik weet helemaal niks!’ Boos ga ik op mijn…

De wind trekt aan de vuilniszak die ik in mijn handen heb. Ik probeer ‘m in bedwang te houden maar makkelijk gaat dat niet met het grote meditatiekussen onder mijn oksel. Steeds als ik een opening van de zak heb gevonden, rukt de wind me een punt ervan uit handen. Ik mopper in stilte. Waarom doe ik toch mee aan die nachtmarathon van Zen? Uren achter elkaar mediteren en dan ook nog gedeeltelijk buiten. Ik lijk wel gek geworden. Het regent zachtjes en de anderen zitten al op een rijtje op hun kussens op de grond als het me eindelijk lukt de zak te bedwingen. Ik plof op het kussen…

‘Mam, wil  jij even mijn knoopje dichtdoen?’ Ze draait haar rug naar me toe en tilt met een arm haar lange haar opzij. Het knoopje van de sluiting hangt naar beneden. Ik pak het en duw het voorzichtig door het lusje aan het andere kant van de sluiting. Ze zucht. ‘Dank je.’ Ze wroet met haar handen door haar haar en draait zich dan naar me om. Ze kijkt me stralend aan. Volgens mij was dat het laatste dat nog moest gebeuren. Klopt toch?’ Haar ogen gaan zoekend door de keuken. ‘Bier, chips, worst, stokbrood, witte wijn en de chocoladesoesjes…. Check! Alles is klaar, ze kunnen komen nu.’ Ik glimlach.…

Vroeger kon ik echt verdwijnen in een boek. Nu probeer ik er eentje te maken. Eigenlijk moet ik zeggen: weer eentje! Mijn eerste boek kwam uit in 2020: De wolf in mijn achtertuin. Dat gaat over het verlies van mijn kind. Maar ja, daar ben je zo maar niet mee klaar, dus nu komt er nog een boek over hetzelfde onderwerp. De wolf is terug! Ik schrijf dus over wat er gebeurt in mijn leven. Meestal autobiografisch, maar soms neemt mijn fantasie het over. Dan verschijnt de wolf. Of gebeurt er iets anders dat je niet had verwacht. Stukjes maken vind ik ook leuk. Je kunt ze lezen op deze…